Stajyer ve Gönüllü Koordinatörümüz Selina Brouwer DMAD için yazıyor…
Kasım ayında çok güzel bir sabahtı. Soğuktu, ancak yükselen güneş bizi nazikçe ısıtıyordu. Kotor Körfezi’ne girdik ve suyun üzerinde asılı küçük bir sis tabakası vardı, su durgun ve ayna gibi yansıyordu. Hepimiz sessizce her yönden denizi izliyorduk… O yüzgeci veya darbenin suyun üzerinde geldiğini görene kadar bekliyorduk… Ve o anda gözümün köşesinden bir şey gördüm. Siyah bir şey olduğunu gördüm, tekrar baktım ve orada o güzel yüzgecin sudan çıktığını gördüm! “YUNUS, SAAT 11 YÖNÜNDE!!”. Heyecanımı, şartlar izin verdiği kadar sessizce haykırdım. Hemen veri toplamaya, fotoğraf çekmeye ve hidrofonu suya yerleştirmeye başladık. Sudan çıkan bir şans gördük, yunuslar yeniden ortaya çıkarken ve hidrofonda bazı yüksek sesler duyduk. Kesinlikle yiyecek arıyorlardı. Bizden rahatsızlar gibi görünmediler, ancak gerekli verileri topladığımız anda onları yalnız bıraktık ve Karadağ’ın yunuslarını aramaya devam ettik.
